Bielsko-Biała, Plac Wojska Polskiego, pocztówka według fotografii barwnej M. Raczkowskiego. Biuro Wydawnicze „Ruch”, nakład 40000 egz.
Plac powstał w 1723 roku jako rynek nowo lokowanego miasta Biała. Od lewej: kamienica von Pongratzów, od 1876 r. będąca siedzibą c. k. starostwa powiatowego, fragment kościoła ewangelickiego Marcina Lutra zbudowanego w latach 1792-1798, secesyjna kamienica „Pod żabami”, wybudowana przez Rudolfa Nahowskiego w 1903 r., mieszcząca znaną winiarnię, kamienica Zygmunta Nahowskiego i kamienica Jana Nahowskiego [1]
Pocztówka ze zbiorów własnych, M. Frączek.
Północno-wschodnia pierzeja Placu Wojska Polskiego obecnie.
Plac często zmieniał nazwę. Dawny Rynek w Białej po powstaniu Nowego (Drugiego) Rynku (obecnie Plac Wolności) nazywano Starym (Alter Ring) lub Pierwszym Rynkiem. W XIX wieku zwany był Placem Józefa (Josephsplatz/Josefsplatz). Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę w 1918 r. przyjęto oficjalną nazwę „Rynek”, która obowiązywała do 1951 roku, czyli do połączenia Bielska i Białej w jedno miasto. W latach II wojny światowej to Schillerplatz (Plac Schillera).
Ostatnią modernizację placu ukończono w 2023 r. co zbiegło się z obchodami 300-lecia nadania praw miejskich Białej.
Foto grudzień 2023, M. Frączek
[1] zob. Wiesław Dziubek, Wojciech Kominiak, Historia Placu Wojska Polskiego w latach 1723-2023, Bielsko-Biała 2023